Bij de kunstvlucht is het van belang om ervoor te zorgen dat je als piloot alleen daar mee bezig bent waarmee je bezig hoort te zijn. Dit betekend dat je je toestel zo moet afstellen dat hij als vanzelf vliegt. Je kunt je dan concentreren op het sturen van de figuren.
Over veel trimmingspunten hoef je niet te discussiëren. Zijdelingse balans, instelhoeken van de vleugel, stabilo, kielvlak en motor zijn gewoon een “must” om correct in te stellen.
De discussie die je wel kunt voeren is de ligging van het zwaartepunt. Per definitie is de ligging van het zwaartepunt op tekening een indicatie en niet de juiste. Het wijzigen van het zwaartepunt zal het vlieggedrag van je toestel beïnvloeden. Je kunt dus het zwaartepunt zo instellen zoals jij dat prettig vindt.
Hieronder de voor- en nadelen van een voorlijk dan wel achterlijk liggend zwaartepunt.
Snelheid
Het grote voordeel van een toestel met een voorlijk zwaartepunt is dat het toestel heeft de neiging om lekker door te prikken. De snelheid blijft er makkelijk in en het toestel vliegt gemakkelijk strakke lijnen.
Het verschuiven van het zwaartepunt naar achter zal het snelheidsbereik van het toestel vergroten. Vooral de eigenschappen bij lage snelheden worden beter. Je verliest dan ook sneller snelheid bij het wegnemen van het gas, soms heeft het toestel dan ook de neiging om wat meer te gaan dweilen dan vliegen. Dat ziet er minder strak uit.
Reactie op de roeren
Bij een toestel met een voorlijk zwaartepunt zal de reactie op de roeren wat “luier” zijn. Naarmate je het zwaartepunt verder naar voren schuift heb je meer roeruitslag nodig om dezelfde reactie te bereiken.
Naarmate het zwaartepunt naar achteren verschuift zal de reactie op de roeren feller worden. Het is dan aan te bevelen om de uitslag te verkleinen. Schroef niet blindelings de expo op, dit kan je verrassen.
Balans in rugvlucht \ normaalvlucht
Door het verschuiven van het zwaartepunt kun je de balans tussen rugvlucht en normaalvlucht instellen. Een toestel met een voorlijk zwaartepunt zal in rugvlucht altijd een portie down nodig hebben. Naarmate je het zwaartepunt naar achteren verschuift neemt de hoeveelheid input af bij de rugvlucht. Dat punt waarbij je geen roerinput nodig hebt voor zowel rug- als normaalvlucht heet “Zero-G trimming”
“Zero-G trimming” is een van oorsprong Amerikaanse methode van uit trimmen zoals vooral gepropageerd werd door de Amerikaanse kampioen Rhett Miller (rond 1980).
Trimmen in de praktijk
Begin met het afstellen van de trims zodat het toestel rechtuit vliegt. Denk nog niet na over waarom je een bepaalde correctie moet doen. Pas indien je dat prettig vindt de uitslagen aan.
Zoek een rustige dag uit om deze testen uit te voeren. Wind heeft een hele sterke invloed op de testen en kan dus tot verkeerde conclusies leiden.
De truc van het trimmen van een toestel is het vinden van een test die alleen dat blootlegt wat jij testen wilt. In de onderstaande testen wordt dit continue gedaan. Ik zal proberen bij iedere test in het kort aan te geven waarom je andere elementen buitensluit
Daarnaast is het van belang de testen met zo min mogelijk stuurbewegingen te vliegen. Dus geen 1/4 rol als dat niet persé nodig is. Al deze extra input kan het vliegbeeld beïnvloeden en daarmee de uitslag van de test.
bron: F3A-X
